"...το είχα ακούσει στο κοχύλι..."
Κάπου σε ξέρω, κάπου σε θυμάμαι
που να ταν άραγε δεν ξέρω
δεν ξέρω τώρα πια
τώρα που τίποτα δεν μου ανήκει
τώρα που δεν ανήκω πουθενά
Άσε με να φιλήσω τα σιωπηλά σου χείλη
το είχα ακούσει στο κοχύλι
μια νύχτα δίπλα στη φωτιά
πως δεν υπάρχει νόημα
πως δεν τραβάμε πουθενά
Μένει μονάχα λίγο φως
και λίγο αλάτι στα μαλλιά
και του Αυγούστου τα φιλιά
κι ο κόσμος ο ανεξήγητος
που δε μας λογαριάζει
Κι η αγάπη που αν την ψάξεις
αντέχει μόνο μια στιγμή
έτσι όπως δεν αντέχουν τα παιχνίδια για πολύ
στην περιέργεια των παιδιών και τη τυφλή βιασύνη
η αγάπη αντέχει μια στιγμή
κι ύστερα σβήνει
κι ύστερα σβήνει...
ΠΑΝΟΣ ΚΑΤΣΙΜΙΧΑΣ - "κάπου σε ξέρω"
15-11-2008
Καλημέρα! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφη έμπνευση το άλμπουμ με τα μικροαντικείμενα να συμβολίζουν ότι λείπει, πέρνωντας την θέση τόσων εικόνων, αναμνήσεων... στιγμών.
Ένα άλμπουμ με στιγμές που στις σελίδες του έκρυψες την αλήθεια τους. Αυτό είδα εγώ.
Πολύ ωραίο το κομμάτι... η νοσταλγία του Αυγούστου μεγαλώνει σε αυτόν τον βροχερό καιρό. Γιατί εδώ βρέχει.
Δεν θυμάμαι να το είχα ξανακούσει.
Μου έφερε στο νου το 'Νύχτωσε νύχτα'... Φιλιά!