Παπάκι πάει στην ποταμιά
Να περνάς καλά!
Κοίτα τον πούλο μου!
Να γλεντάς καλά!
Κοίτα τον πούλο μου!
Μη σκέφτεσαι τίποτα!
Κοίτα τον πούλο μου!
Μείνε κοντά μου!
Πιάσε τον πούλο μου!
Κρατήσου γερά!
Σφίξε τον πούλο μου!
Πετάμε στη χαρά!
Κράτα τον πούλο μου!
Πέτα ψηλά!
Κράτα τον πούλο μου!
Ξέχνα τα όλα!
Πέρνα καλά!
Πιάσε, σφίξε, κράτα
Τον πούλο μου γερά!
Αυτά είναι τα αληθινά λόγια κάτω από τα ψεύτικα λόγια του τραγουδιού. Τα κοριτσάκια που τα αισθάνονται ουρλιάζουνε και χτυπιούνται σαν τα καλαμαράκια που σπαρταράνε πιασμένα στη τράτα του νεαρού τραγουδιστή. Αγέλες από άπλυτα, κακοβαμμένα και κακοντυμένα κοριτσάκια που δεν μπορείς να θυμηθείς τα ονόματα τους και δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους, γιατί όλα πάνω – κάτω είναι ίδια. Καλαμαράκια πιασμένα στο δίχτυ του ψαρά. Μυριάδες θηλυκά που τα αχρησιμοποίητα ακόμη γεννητικά τους όργανα μυρίζουνε σαν παρατημένο κοτέτσι μετά τη βροχή. Και με τα δικά μας τραγούδια πάνω – κάτω τα ίδια. Τι είχες, Γιάννη, τι είχα πάντα.
Φύγε! Έλα!
Κάτσε! Στρίβε!
Πυρετός στο αίμα!
Ζηλεύω!
Υποφέρω!
Δέρνομαι και χτυπιέμαι!
Ωστόσο, λάμπω!
Εσύ όμως να επιμένεις!
Σε θέλω! Δε με θέλεις!
Κράτα με γερά!
Τα ίδια με τα δικά μας σε πιο μοντέρνους ρυθμούς. Τραγούδια τυφλά, άρρωστα, γύρω γύρω από το τομάρι του καθενός, ούτε βήμα παραέξω. Το τομάρι μας και μόνο το τομάρι μας και πιθανόν και η γκόμενα, αν τύχει και μας κάτσει η πουτάνα. Τα ίδια με τα δικά μας, μόνο που αυτή τη φορά όλα λίγο πιο βιαστικά, ντυμένα με ήχους ηλεκτρονικούς, χωρίς τη μελωδία του σκυλοκαημού και τα στιχάκια του πόνου. Νταπ ντουπ, ήχοι ηλεκτρικοί που σε ξεκουφαίνουνε και λέξεις, λέξεις στον αέρα, ανίκανες να δημιουργήσουνε μια ολόκληρη πρόταση.
***Απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Γιώργου Μανιώτη «Αγελάδα με φτερά», εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, 2003 (σελ.: 80 εώς και 82).
***Ο τίτλος «Παπάκι πάει στην ποταμιά» είναι δανεισμένος πάλι από τον συγγραφέα και δεν έχει καμιά σχέση με το απόσπασμα αυτό. Το χρησιμοποίησα, επειδή, μας θυμίζει το γνωστό τραγούδι και το συγκεκριμένο απόσπασμα μιλά για το τραγούδι, το ελληνικό τραγούδι...
Ο τίτλος αυτός ήταν μια από τις σκέψεις του συγγραφέα, να τον χρησιμοποιήσει για τον τίτλο του ίδιου του βιβλίου.
***Αυτό είναι ένα απόσπασμα από τις σκέψεις του ήρωα του βιβλίου και ενδεχομένως βέβαια και του συγγραφέα, για τη σημερινή κατάσταση του τραγουδιού στην ελληνική πραγματικότητα...
(Σαν να ακούω τον Θάνο Μικρούτσικο να δίνει συνέντευξη...)
Είναι σκληρός, ωμός, αιχμηρός, ρεαλιστής σε αυτά που γράφει ο συγγραφέας στο βιβλίο αυτό.
Πριν βιαστούμε να κρίνουμε το συγγραφέα, σας λέω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε το βιβλίο. Μιλά για όλα που μας πληγώνουν καθημερινά, με γλώσσα σκληρή, όπως τόσο σκληρή είναι και η κοινωνία μας σήμερα...
4-11-2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου