~~~
βιογραφικά αλλού
στο anexartisi.gr
τραγούδια
Μ' αρέσει να μη λέω πολλάΜ' αρέσει να μη λέω πολλά, μη λέω πολλά
μ' αρέσει να κοιτάω ψηλά, κοιτάω ψηλά
στ' ατέλειωτα τραγούδια
Mε τη σκιά μου να πετώ, να πετώ
να πιάνω αστέρια στο βυθό,
στο βυθό, βυθό της μουσικής σου
Κι όταν θα πέφτει η παγωνιά, η παγωνιά
να κάνω κύκλους σαν ολό, ολόγιομο
φεγγάρι στη σκηνή σου
Να 'ταν τα φώτα τα θαμπά, τα θαμπά
να 'ταν αστέρια φωτεινά, φωτεινά
στα χέρια να στ' αφήσω
Μάτια μου ψάξε να με βρεις, να με βρεις
ψάξε στους δρόμους της σιωπής
μοναχός θα σβήνω τη μορφή μου
Ασημένια σφήκα
Οι φίλοι μου είναι κραυγές στη σιωπή
οι φίλοι μου φώτα κινδύνου στο σκοτάδι
μόνοι σαν δέντρα των κορφών σαν προσευχή
παιδιά που δε γυρίζουνε στο σπίτι τους το βράδυ
Οι πιο πολλοί λατρεύουν τις αργίες
μα οι φίλοι μου μισούν τις Κυριακές
κρύβονται πίσω από τα φώτα στο λιμάνι
βάζουν φωτιές, βάζουν φωτιές
Σ' αρπάζει από τα μαλλιά η ασημένια σφήκα
βραδιές βραδιές και σε τινάζει πάνω
έκανα δρόμο να σε δω μα δε σε βρήκα
στέκω στις μύτες των ποδιών μα δε σε φτάνω
Κακή εποχή κακές στιγμές μου φέρνει
χώμα μυρίζω μοβ σκιές βλέπω θαμπά
σαν ένα σαπιοκάραβο που στα ρηχά ξεσέρνει
σαν του Ιούδα φίλημα θα φύγω μακριά
Ξέρεις πώς είναι να διαβάζεις στο σκοτάδι
ξέρεις πώς είναι να δακρύζεις στα κρυφά
φώτα της πόλης και μεγάλοι άδειοι δρόμοι
τα όνειρα της Κυριακής κοστίζουν ακριβά
Σαν φως
Το φως να παίρνει την ματιά ο χώρος τα όνειρά σου
και τα νερά του ποταμού να σε τραβάν μακριά
ότι κι αν ονειρεύτηκες να φεύγει από κοντά σου
να απλώνεις μα τα χέρια σου να πέφτουνε βαριά
Και τι δεν μου 'χες ορκιστεί και τι δεν μου 'χες τάξει
μα τώρα η απουσία μου σε κάνει και ξεχνάς
δέσε καλά τις μαγικές στιγμές μας με μετάξι
και φώτισε τον ουρανό σχήμα της μοναξιάς
Χωρίς πνοή χωρίς ματιά μόνο με τα όνειρά μου
με τρόχισαν οι άνεμοι που πάντα κυνηγώ
αυτοί που με ορίζουνε αυτοί που με πετάνε
αυτοί που με τινάζουνε στον τοίχο στο κενό
Κορμί που σχίζεται στα δυο στα βράχια του αοράτου
μνήμες θολές και μια γλυκιά λήθη της λησμονιάς
στης μοναξιάς τον κόκκινο από αίμα πίδακα του
που ξεπετάγεται σαν φως που φέγγει της στεριάς
Το μαγικό στου φεγγαριού ονειροπόλημα σου
το 'χεις ξεχάσει κι είν' αργά καιρός να κοιμηθείς
με κάποιον που δεν τον χωρά η μαγική αγκαλιά σου
τις ώρες που περάσαμε μαζί θα μοιραστείς
Μα εγώ πονώ για σένανε και σιωπηλά υποφέρω
μήπως τα μάτια που αγαπώ δακρύζουν στα κρυφά
τι κι αν με πούλησες φτηνά μια νύχτα και το ξέρω
κάθε στιγμή σε φέρνω εδώ κοιτώντας τα νερά
Χορεύεις με τις μνήμες σου πετάς με τα όνειρά σου
αρχαίου δράματος χορός περνάς στην αγορά
πετάς τα ρούχα σου γυμνός αγγίζεις την χαρά σου
φωτίζεις μόνο μια στιγμή και ζεις για μια φορά
Κοιτάς μακριά
Κοιτάς μακριά μα δε μου λες τι βλέπεις
μιλάς σωστά μα δε μου λες τι ξέρεις
έτσι κι εγώ δεν θα σου πω ποτέ μου
πως πάντα θα σε αγαπώ
Κι αναζητώ στα λυπηρά τραγούδια
μα δεν μπορώ να βρω άλλα καινούρια
τι ήταν και αυτό το ξαφνικό Θεέ μου
πήρα μονόδρομο ακριβό
Και κάνω ευχές σαν πέφτουνε τα αστέρια
μα εσύ δεν θες να ΄ρθείς τα καλοκαίρια
σβήσε κι αυτό το όνειρο χαμένο
κουράστηκα να νοσταλγώ
Να γελάς
Πότε βροχή, πότε αέρας
μια προσευχή, λόγια μητέρας
φωνές που ακούγαμε παιδιά
Για μια στιγμή θέλω...
Είναι νωρίς, ζωή χαράζει
σαν μολυβιά στ' όνειρο στάζει
ο αέρας παίρνει τα μαλλιά
Για μια στιγμή θέλω να...
Σε κοιτώ, να γελάς και να φεύγεις πάλι μπροστά
μια ζαριά, η ζωή, για ν' αρχίσει πάλι και να
την κοιτάς, να γελά και να φεύγει πάλι μπροστά
μια ζαριά, η ζωή, για να σβήσει πάλι
Είναι αργά, λόγια δε βρίσκω
όση ομορφιά κι αν σου χαρίσω
πίσω απ' τα φώτα της ζωής
Για μια στιγμή θέλω να...
Σε κοιτώ, να γελάς και να φεύγεις πάλι μπροστά
μια ζαριά, η ζωή, για ν' αρχίσει πάλι και να
την κοιτάς, να γελά και να φεύγει πάλι μπροστά
μια ζαριά, η ζωή, για να σβήσει πάλι…
.
15-6-2008
[οι φωτό είναι από το images.google.gr]
.jpg)
