[...]
...έμεινε να τους κοιτάζει καθώς εκείνοι απομακρύνονταν, αποσπώντας όλα τα βλέμματα στο πέρασμά τους, χαμένοι στο αγκάλιασμά τους, ώσπου έστριψαν στην γωνία.
[...]
Εκείνη είχε τυλιγμένο το χέρι της γύρω από την μέση του και ολόκληρη είχε κρυφτεί στην δική του αγκαλιά. Με τα βήματά τους εναρμονισμένα, είχαν γίνει ένα, τυλιγμένοι και οι δυο σε μια κοινή αύρα, μιαν αύρα - πηγή φωτός. Έλαμπαν, λες και όλα τα άστρα του ουρανού τους είχαν δανίσει το φως τους για εκείνη τη νύχτα, θέλοντας να εκδικηθούν την φωταγωγημένη πόλη. Ο πλανόδιος μικροπωλητής δεν έβλεπε πια τίποτα πιο φωτεινό από αυτό το σφιχταγκαλιασμένο ζευγάρι κορμιά.
[...]
Πόση ομορφιά! Ο καθένας μόνος του δεν είχε τίποτα ξεχωριστό, όμως και οι δυο μαζί έφτιαχναν μια εικόνα πανέμορφη, που μόλις την αντίκριζες σου ζέσταινε την καρδιά. Μα από που να έρχονταν αυτοί οι δυο;
[...]
Ήταν ένα λεπτό δαχτυλιδάκι με μια μικρή, σκοτεινή πέτρα, στο χρώμα των ματιών της. Ένα απλό δαχτυλιδάκι που εκείνη την στιγμή απολάμβανε τον απόλυτο θαυμασμό και των τριών. Ποτέ δεν φανταζόταν ο πλανόδιος μικροπωλητής πως ένα από τα κοσμήματα που είχε στον πάγκο του θα μπορούσε να δείξει τόσο όμορφο...
[...]
Διαβάστε το όλο εδώ:
Ο ΠΛΑΝΟΔΙΟΣ ΜΙΚΡΟΠΩΛΗΤΗΣ
Διαβάστε το υπέροχο πεζό κείμενο
από το Blog
ΠΟΡΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
[photos by: images.google.gr]
31-10-2008
από το Blog
ΠΟΡΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
[photos by: images.google.gr]
31-10-2008
1 σχόλιο:
Δεν σε πιστεύω!
Σε ευχαριστώ πολύ.
Πώς ντρέπομαι!
Συγκινήθηκα, στ'αλήθεια, γιατί ήρθα να δω τι έχεις ποστάρει και δεν το περίμενα καθόλου αυτό... το έντυσες με δυο πανέμορφες εικόνες και ο τίτλος που έδωσες είναι η ουσία του.
Ευχαριστώ. Ευχαριστώ που σε άγγιξε.
Δημοσίευση σχολίου