Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δε θα 'λεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουνα όλα αυτά που λέω εδώ.
.
Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν.
.
Θα κοιμόμουνα λίγο, θα ονειρευόμουνα πιο πολύ, γιατί κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως.
.
Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόντουσαν.
.
Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν, και πόσο θα απολάμβανα ένα παγωτό σοκολάτα!
.
Αν ο Θεός μού δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουνα λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνωντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.
.
Θεέ μου, αν μπορούσα, θα 'γραφα το μίσος μου επάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος.
.
Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ επάνω στ' άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σεράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη Σελήνη.
.
Θα πότιζα με τα δάκρυα μου τα τριαντάφυλλα, για να νιώσω τον πόνο απ' τα αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...
.
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... δε θα άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ.
.
Θα 'κανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.
.
Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται!
.
Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει.
.
Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δε τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη.
.
Έμαθα τόσα πράγματα από εσάς, τους ανθρώπους...
.
Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.
.
Έμαθα πως, όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του για πρώτη φορά το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.
.
Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά, μόνο όταν τον βοηθήσει να σηκωθεί.
.
Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι.
.
Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σε έβλεπα να κοιμάσαι, θα σε αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου.
.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σε έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σε αγκάλιαζα και θα σου έδινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα.
.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να την ακούω ξανά και ξανά.
.
Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που θα σε έβλεπα, θα 'λεγα «σ' αγαπώ» και δε θα υπέθετα ανόητα ότι το ξέρεις ήδη.
.
Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μάς δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ και ότι ποτέ δε θα σε ξεχάσω.
.
Το αύριο δεν το 'χει εξασφαλίσει κανείς, ούτε νέος ούτε γέρος.
.
Σήμερα μπορεί να 'ναι η τελευταία μέρα που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί, αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δε βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μιαν αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μιαν επιθυμία.
.
Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις «συγνώμη», «συγχώρεσέ με», «σε παρακαλώ», «ευχαριστώ» κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.
.
Κανείς δε θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις.
.
Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις.
.
Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.
[Για την ταυτότητα του κειμένου υπάρχουν διαφορετικές γνώμες. Εγώ το βρήκα σε ένα βιβλίο ως μια επιστολή που έγραψε ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές προς τους φίλους του, κάπου το 2004, για να τους... αποχαιρετήσει... Όπως και να έχει το κειμενο είναι εξαίσιο!]
*Πρωτοδημοσιευμένο στο stixoi.info στις 23-02-2007 και
στο mesage board στο Αθηνόραμα στις 10/9/2005
.
Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν.
.
Θα κοιμόμουνα λίγο, θα ονειρευόμουνα πιο πολύ, γιατί κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως.
.
Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόντουσαν.
.
Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν, και πόσο θα απολάμβανα ένα παγωτό σοκολάτα!
.
Αν ο Θεός μού δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουνα λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνωντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.
.
Θεέ μου, αν μπορούσα, θα 'γραφα το μίσος μου επάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος.
.
Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ επάνω στ' άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σεράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη Σελήνη.
.
Θα πότιζα με τα δάκρυα μου τα τριαντάφυλλα, για να νιώσω τον πόνο απ' τα αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...
.
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... δε θα άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ.
.
Θα 'κανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.
.
Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται!
.
Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει.
.
Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δε τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη.
.
Έμαθα τόσα πράγματα από εσάς, τους ανθρώπους...
.
Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.
.
Έμαθα πως, όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του για πρώτη φορά το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.
.
Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά, μόνο όταν τον βοηθήσει να σηκωθεί.
.
Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι.
.
Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σε έβλεπα να κοιμάσαι, θα σε αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου.
.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σε έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σε αγκάλιαζα και θα σου έδινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα.
.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να την ακούω ξανά και ξανά.
.
Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που θα σε έβλεπα, θα 'λεγα «σ' αγαπώ» και δε θα υπέθετα ανόητα ότι το ξέρεις ήδη.
.
Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μάς δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ και ότι ποτέ δε θα σε ξεχάσω.
.
Το αύριο δεν το 'χει εξασφαλίσει κανείς, ούτε νέος ούτε γέρος.
.
Σήμερα μπορεί να 'ναι η τελευταία μέρα που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί, αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δε βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μιαν αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μιαν επιθυμία.
.
Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις «συγνώμη», «συγχώρεσέ με», «σε παρακαλώ», «ευχαριστώ» κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.
.
Κανείς δε θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις.
.
Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις.
.
Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.
[Για την ταυτότητα του κειμένου υπάρχουν διαφορετικές γνώμες. Εγώ το βρήκα σε ένα βιβλίο ως μια επιστολή που έγραψε ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές προς τους φίλους του, κάπου το 2004, για να τους... αποχαιρετήσει... Όπως και να έχει το κειμενο είναι εξαίσιο!]
*Πρωτοδημοσιευμένο στο stixoi.info στις 23-02-2007 και
στο mesage board στο Αθηνόραμα στις 10/9/2005
1 σχόλιο:
Ύπεροχο κείμενο... Όσες φορές κι αν το έχω διαβάσει κάθε φορά συγκινούμαι.
Είναι το τελευταίο γραπτό του Μαρκες. Το εγραψε λίγο πριν πεθανει και το εστειλε με email στους φίλους του οι οποίοι και το δημοσίευσαν.
Εγω απ' την πλευρα μου το αφιερωνω στην Μ.Π. ένα άτομο πολύ σημαντικό για μένα που ήταν και αυτό που μου εδωσε το κειμενο και έτσι το διαβασα πρώτη φορα...
Δημοσίευση σχολίου